تعریف و انواع و ریسک‌های سرمایه استارتاپی

سرمایه استارتاپی چیست؟

سرمایه اولیه، پولی است که توسط یک شرکت جدید برای تأمین هزینه‌های اولیه آن جمع‌آوری می‌شود. کارآفرینان باید یک طرح تجاری قوی ایجاد کنند یا یک نمونه اولیه بسازند تا ایده خود را بفروشند، سرمایه‌گذاران را جذب کنند و سرمایه جذب کنند. منابع شامل سرمایه‌گذاران خطرپذیر، سرمایه‌گذاران فرشته، بانک‌ها و سایر نهادها هستند. سرمایه اولیه می‌تواند هزینه‌های اولیه مانند موجودی کالا، مجوزها، فضای اداری و توسعه محصول را پوشش دهد. هزینه‌ها بسته به نوع کسب و کار متفاوت است و می‌تواند از چند هزار تا میلیون‌ها دلار متغیر باشد.

نحوه کار سرمایه گذاری استارتاپی

شرکت‌های جوان در مرحله توسعه، استارتاپ نامیده می‌شوند . این شرکت‌ها توسط یک یا چند نفر تأسیس می‌شوند که عموماً می‌خواهند یک محصول یا خدمات را توسعه داده و آن را به بازار عرضه کنند . جمع‌آوری پول یکی از اولین کارهایی است که یک استارتاپ باید انجام دهد. این تأمین مالی همان چیزی است که اکثر مردم به آن سرمایه استارتاپی می‌گویند.

سرمایه اولیه چیزی است که کارآفرینان برای پرداخت هزینه‌های مورد نیاز برای ایجاد یک کسب و کار جدید از آن استفاده می‌کنند. این شامل پرداخت هزینه استخدام‌های اولیه، اخذ فضای اداری، مجوزها، پروانه‌ها، موجودی کالا، تحقیق و آزمایش بازار، تولید محصول ، بازاریابی یا هرگونه هزینه عملیاتی دیگر می‌شود. برای شروع یک کسب و کار جدید، ممکن است بیش از یک دور سرمایه‌گذاری اولیه، مانند دور تأمین مالی سری B و C، مورد نیاز باشد.

بیشتر سرمایه اولیه توسط سرمایه‌گذاران حرفه‌ای مانند سرمایه‌گذاران خطرپذیر و سرمایه‌گذاران فرشته تأمین می‌شود. منابع دیگر شامل بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی هستند. از آنجایی که سرمایه‌گذاری در شرکت‌های جوان با ریسک بالایی همراه است ، این سرمایه‌گذاران اغلب به یک طرح تجاری قوی نیاز دارند. در ازای سرمایه‌گذاری خود، اغلب سهام شرکت را دریافت می‌کنند.

شرکت‌ها اغلب با شروع و توسعه کسب‌وکار، به دنبال دورهای مختلف تأمین مالی هستند. هر دور با هدف پشتیبانی از مراحل خاص رشد، از توسعه اولیه محصول گرفته تا مقیاس‌بندی عملیات و گسترش به بازارهای جدید، انجام می‌شود.

انواع سرمایه اولیه

وام‌های بانکی

بانک‌ها سرمایه اولیه را به صورت وام‌های تجاری ارائه می‌دهند. وام‌های SBA 7(a) یک انتخاب محبوب هستند زیرا نرخ بهره رقابتی و شرایط بازپرداخت طولانی ارائه می‌دهند که می‌تواند به ویژه برای مشاغل جدیدی که به دنبال به حداقل رساندن هزینه‌های اولیه هستند، سودمند باشد.

این وام‌ها توسط اداره کسب و کارهای کوچک (SBA) پشتیبانی می‌شوند ، که ریسک وام‌دهندگان را کاهش می‌دهد و می‌تواند شرایط را برای استارتاپ‌ها جهت دریافت بودجه مورد نیاز برای راه‌اندازی و رشد آسان‌تر کند.۱بزرگترین ایراد وام‌های تجاری این است که کارآفرین موظف است پرداخت بدهی به علاوه بهره را زمانی آغاز کند که ممکن است کسب و کار هنوز سودآور نباشد.

سرمایه گذاری خطرپذیر

سرمایه گذاری خطرپذیر ، که توسط یک یا چند سرمایه گذار ارائه می شود، یکی از گزینه های تأمین مالی است که در آن کارآفرین معمولاً بخشی از سهام شرکت را برای تأمین مالی مبادله می کند. متقاضی موفق معمولاً سهمی از شرکت را در ازای تأمین مالی واگذار می کند .

مفاد توافق‌نامه بین سرمایه‌گذار خطرپذیر و کارآفرین، استراتژی‌های خروج مختلفی مانند عرضه اولیه سهام یا خرید توسط یک شرکت بزرگ‌تر را شرح می‌دهد.

سرمایه‌گذاران فرشته 

سرمایه‌گذاران فرشته نوعی از سرمایه‌گذاران خطرپذیر هستند که به طور فعال به کسب‌وکارهای جدید مشاوره می‌دهند. آن‌ها اغلب کارآفرینان موفقی هستند که بخشی از سود خود را در شرکت‌های نوظهور سرمایه‌گذاری می‌کنند. آن‌ها علاوه بر تأمین سرمایه، مرتباً تیم‌های مدیریتی این استارت‌آپ‌ها را نیز راهنمایی می‌کنند و راهنمایی و تخصص خود را برای کمک به رشد آن‌ها ارائه می‌دهند.

سرمایه‌گذاران فرشته اغلب مبالغ کمتری را سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما می‌توانند سندیکاهایی را برای جمع‌آوری پول تشکیل دهند و میزان سرمایه داده شده به استارتاپ‌ها را افزایش دهند.

مزایا و معایب سرمایه اولیه

مزایا

سرمایه‌گذاران خطرپذیر موفقیت بسیاری از بزرگترین شرکت‌های اینترنتی را تضمین کرده‌اند . گوگل، متا و دراپ‌باکس همگی با سرمایه‌گذاری خطرپذیر شروع به کار کردند و اکنون نام‌های شناخته‌شده‌ای هستند.۲سایر شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر توسط نام‌های بزرگ‌تر خریداری شدند – مایکروسافت گیت‌هاب را خریداری کرد، سیسکو AppDynamics را خرید و متا اینستاگرام و واتس‌اپ را به دست آورد.۳۴۵۶

معدود شرکت‌هایی که دوام می‌آورند و به مقیاس بزرگ رشد می‌کنند، ممکن است سهام خود را به عموم عرضه کنند یا عملیات خود را به یک شرکت بزرگتر بفروشند. این‌ها هر دو سناریوهای خروج برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر هستند که انتظار می‌رود بازگشت سرمایه (ROI) سالمی را فراهم کنند .

معایب

تأمین سرمایه اولیه برای شرکت‌های جوان می‌تواند ریسک بالایی داشته باشد. برای مثال، حدود ۷۵٪ از استارت‌آپ‌های تحت حمایت سرمایه‌گذاری خطرپذیر شکست می‌خورند. این استارت‌آپ‌ها معمولاً به دلیل ساختار سرمایه و کاهش سریع ارزش دارایی‌ها هنگام آشکار شدن مشکلات مالی، از ورشکستگی رسمی اجتناب می‌کنند . در عوض، آنها راه‌حل‌های سریع‌تر و غیررسمی مانند فروش یا واگذاری ادغام و تملک را به نفع طلبکاران ترجیح می‌دهند.۷

ممکن است یک شرکت پیشنهاد خرید سهامی دریافت کند که کمتر از هزینه سرمایه گذاری خطرپذیر باشد، یا سهام ممکن است در عرضه اولیه عمومی (IPO) شکست بخورد و هرگز ارزش مورد انتظار خود را بازیابد. در این موارد، سرمایه گذاران بازده کمی برای پول خود دریافت می‌کنند.

سرمایه اولیه در مقابل سرمایه اولیه

اصطلاح سرمایه اولیه اغلب به جای سرمایه اولیه استفاده می‌شود . اگرچه ممکن است یکسان به نظر برسند، اما تفاوت‌های ظریفی بین این دو وجود دارد. سرمایه اولیه معمولاً از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای تأمین می‌شود. از سوی دیگر، سرمایه اولیه اغلب توسط افراد نزدیک و شخصی بنیانگذار(گان) یک استارتاپ مانند دوستان، اعضای خانواده و سایر آشنایان تأمین می‌شود .

سرمایه اولیه (یا پول اولیه، همانطور که گاهی اوقات نامیده می‌شود) معمولاً مبلغ متوسطی است. این تأمین مالی معمولاً به اندازه‌ای است که به بنیانگذار(ان) اجازه می‌دهد یک طرح تجاری یا نمونه اولیه ایجاد کنند که توجه سرمایه‌گذاران سرمایه اولیه را جلب کند.

نکته‌ی آخر

سرمایه اولیه برای کسب و کارهای جدید جهت پوشش هزینه‌های اولیه و رسیدن به سودآوری بسیار مهم است. این سرمایه به کارآفرینان کمک می‌کند تا هزینه‌های اولیه مهم مانند موجودی کالا، فضای اداری و توسعه محصول را تأمین کنند. این سرمایه معمولاً از پس‌انداز شخصی تأمین می‌شود، اما ممکن است از طریق وام‌های بانکی، سرمایه‌گذاران خطرپذیر و سرمایه‌گذاران فرشته نیز به دست آید. هر منبع مزایای منحصر به فردی را متناسب با نیازهای خاص و مرحله توسعه یک کسب و کار ارائه می‌دهد.